Grafika autorstwa Johna Garrisona Wszyscy witają Króla w Charts.Cóż, „Body Like a Back Road” to niemal bezczelnie głupi kawałek country-popu, więc ma natychmiastowy urok. To także niesamowicie dziwny pomysł na singiel. Konserwowe „hej” produkcji DJ-a Mustarda ocierają się o gwizdek „n” na ganku; brzdąkać, tworząc najlepszą wspólną zabawę country i południowego rapu od czasów „Rosa Parks” Outkasta. Hunt jest tutaj napalony jak diabli, używając centralnej metafory, aby nadać swojej znaczącej drugiej niewygodnej fizycznej seksualności (czy twoja ręka jest samochodem, stary?). Ta droga, a co za tym idzie jego kochanek, mają za sobą również lata zdrowych relacji, co potwierdza puenta w stylu Weezy'ego Hunta „Ja i ona wracamy jak fotele Cadillaca”. Znowu południowy rap.
Dobroduszna produkcja i życzliwy charakter spektaklu Hunta maskują, jak sprośny jest „Back Road”, co oznacza, że rodzice i dzieci prawdopodobnie mogą go słuchać, nie wiedząc, że Hunt przez cały czas porównuje grę wstępną do podróży. Nie zaszkodzi, że podstawową progresją akordów jest I-V-vi-IV z „Jestem Twój” i sława „Don't Stop Believing”, najbardziej przystępny wybór kompozycji, jakiego można dokonać w piosence. Połącz to z dolnym kątem pisania („Nie ma na nich żadnych krzywizn jak jej śródmieście ulice”) i masz sobie muzyczny odpowiednik wypicia piwa z kolesiem, który, choć jest trochę pijanym dupkiem, jest również niezaprzeczalnie czarujący, wyluzowany i prawdopodobnie w głębi duszy dobrym człowiekiem.
Jako Kanadyjczyk muszę się bić za tę opinię, ale Sam Hunt to w zasadzie Drake, gdyby Drake był lepszy. 2014 roku Montevallo jest niesamowitym albumem do nagiego dążenia do komercyjnej dominacji, a jednocześnie jest najdziwniejszym, najbardziej gonzo przykładem podejścia bro-country do łączenia 808 i lap steel. Pakuje się też wystarczająco dużo złamane serce i szczegóły rywalizować Dbać . Ale to była przeszłość, a to jest teraźniejszość. „Back Road” to piosenka, którą dosłownie każdy człowiek może potraktować jako wyraźny hit, ale jest naprawdę interesująca i wystarczająco świeża, by się wyróżnić. Oddana masowa publiczność nagrodziła jego śmiałość, ale śmiałość nie posiada również mocnej linii szczęki Sama Hunta. To zupełnie nie ma sensu. Dla czystej odporności i mistrzostwa rzemiosła, „Body Like a Back Road” jest piosenką lata. Koniec opowieści.
Phil cieszy się powolnym zejściem do wiejskiego hipsterstwa, dziękuję bardzo. On jest na Świergot.