Echoizm jest mało znanym stanem, który dotyka ofiary narcystycznego nadużycia

Malkin wyjaśnia, że ​​osoby z narcystycznym zaburzeniem osobowości (NPD) są wyzyskiwane, uprawnione i pozbawione empatii. Są tak uzależnieni od poczucia wyjątku, że będą kłamać, kraść, oszukiwać – cokolwiek trzeba, aby zaspokoić ich potrzeby, bez względu na koszty dla innych. W rezultacie wrażliwi emocjonalnie, empatyczni ludzie mogą stać się echolistami, jeśli są wykorzystywani przez narcyzów w dzieciństwie. Malkin umieszcza echoizm na drugim końcu rozwiniętego przez siebie narcystycznego spektrum: strach bycia potrzebującym, wyjątkowym lub samolubnym.

Ponieważ tylko jeden procent populacji ma kliniczną diagnozę NPD, nie wszyscy echolodzy pozostawali w związku z osobami ze zdiagnozowanym NPD, ale raczej z szerszymi tendencjami narcystycznymi. Malkin szacuje, że około 16 procent populacji wykazuje zachowania narcystyczne, a wielu z tych narcyzów będzie miało członków rodziny, którzy mogli być narażeni na potencjalne nadużycia, co oznacza, że ​​koncepcja echoizmu rezonuje z szeroką publicznością.

Narcystyczne nadużycia obejmują taktyki psychologicznej manipulacji, takie jak zawstydzanie, izolacja, gaslighting i stonewalling. Jednym z doświadczeń, które są tak szkodliwe dla samooceny [echoistów], jest to, że nie czujesz się osobą, mówi Malkin. Stajesz się echem tej drugiej osoby.

– Często chodziłam do toalety, żeby spojrzeć na siebie w lustrze – mówi Sarah, która ma teraz 39 lat i mieszka ze swoim nastoletnim synem w Surrey. Brzmi to bardzo dziwnie, to nie była kwestia próżności – [to] bardziej jak [sprawdzam], czy nadal tam jestem. Moje poczucie siebie było tak słabe. Nienawidziłam skupiania na sobie uwagi. Chciałem być niewidzialny.

Osoby z narcystycznymi rodzicami często nieświadomie szukają narcystycznych partnerów w wieku dorosłym. Sarah mówi, że kiedy musisz całkowicie zepchnąć własną tożsamość, możesz czuć się żywy tylko przy takim samym traktowaniu. W wieku 20 lat postawiłem się w okropnych sytuacjach, zostałem uderzony, uprawiałem obraźliwy i poniżający seks, ale nie mogłem odejść, ponieważ moim jedynym sposobem na istnienie było bycie „dodatkiem” do narcyza. Te narcystyczne relacje i przyjaźnie w stylu rollercoastera pochłonęły cały mój czas i energię.

W swojej książce z 2018 roku Echoizm, psychoterapeutka Donna Christina Savery kwestionuje, czy kobiety są bardziej podatne na zachowania echa, gdy są wychowywane przez narcyzów. Pisze, że kobiety mogą być bardziej skłonne do nieświadomego poszukiwania narcystycznych partnerów i odgrywania roli echa w innych związkach. Echoistki mogą być wtedy marginalizowane w pracy lub w grupach przyjaźni, co prowadzi do słabych wyników i społecznego niepokoju, sugeruje Savery. Dochodzi jednak do wniosku, że potrzebne są dalsze badania, aby wyciągnąć jednoznaczny wniosek.

Dane na temat tego, czy kobiety mogą być bardziej narażone na echoizm, są niejednolite. McCloskey mówi, że więcej kobiet niż mężczyzn szuka pomocy w jego społeczeństwie, ale w dużej mierze przypisuje to temu, że mężczyźni są bardziej niechętni dostępowi do leczenia. (Nie ma żadnych danych dotyczących rozpowszechnienia wśród osób LGBTQ+ lub osób niebinarnych.) Malkin opracował skalę, której użył do przetestowania 2000 osób pod kątem tendencji echistycznych. Wyniki go zaskoczyły. Spodziewałem się, że więcej kobiet niż mężczyzn uzyska wyższe wyniki, ale tak się nie stało. Odkryliśmy, że nie było żadnej różnicy między mężczyznami i kobietami we wskaźnikach echoizmu.