„Zew Cthulhu” to rzadka zła gra, w którą prawdopodobnie nadal warto grać

Zdjęcie dzięki uprzejmości Focus Home Interactive Nie ma interesu w kwestionowaniu ani angażowaniu rasistowskiego światopoglądu Lovecrafta i mechanicznie jest wszędzie, ale jest tu wystarczająco dużo interesujących elementów, aby podróż była warta zachodu.
  • W ciągu około sześciu godzin spędzonych z Zew Cthulhu , było wystarczająco dużo razy, gdy jego szczere dziwactwo przekonało mnie, że się z nim utknąłem. Trudno to wytłumaczyć. Czasami grałem dalej, ponieważ próbowałem rozgryźć nieodgadnioną mechanikę. (Jest tylko jedna sekcja strzelecka, ale nie wymaga ona celowania poza wycelowanie broni w ogólny kierunek, a twoja zdolność do odniesienia sukcesu wydaje się być oparta na tym, ile punktów włożyłeś w kategorię siły??)

    Zew Cthulhu to także pewnego rodzaju RPG, ale jego mechanika RPG jest trudna do przeanalizowania. Na początku gry zostaniesz poproszony o przypisanie wielu punktów różnym statystykom — sile, by być agresywnym w rozmowach, psychologii, aby oddzielić argumenty ludzi, śledztwu w celu zobaczenia większej liczby obiektów na świecie itp. — bez gra dająca sensowne wyjaśnienie, dlaczego jedno może być przydatne nad drugim. Wybrałem losowo i nie wydawało się to mieć większego znaczenia? W trakcie gry zdobędziesz wystarczającą liczbę punktów, aby ulepszyć prawie wszystko. A kiedy gra oferuje szansę rzucenia kostką na jedną z twoich statystyk, gra nie tylko nie wyświetla procentowej zmiany, którą musisz zrobić, ale często nie jest nawet jasne, czy ci się uda, czy nie, ponieważ gra nigdy nie czyni tego oczywistym.